Column: Lucky lockdown
Algemeen ColumnIn het oude normaal zat mijn schoonvader stil voor zich uit te kijken. Om hem heen was het een lieve lust: schoonmama zorgde voor de koffie, de kleinkinderen speelden en ik hield een oogje op ze. Hij sliep niet, was niet doof, hij zat daar in alle rust. Ik verbaasde me en vond het maar saai.
Gisteren vroeg de vriendelijke kapster: ‘Wilt u een boekje lezen?’ Met een kapje op en een doek om de rollers in mijn haar kon ik mijn bril niet opzetten. Dus bedankte ik haar en ging rustig voor me uit zitten kijken.
‘Doet u aan mindfulness?’ vroeg ze.
Nee, ik doe niet aan yoga en heb geen les in mindfulness gevolgd. Sinds kort kan ik ‘zomaar’ zitten zonder met mijn mobiel te spelen of een boek te pakken.
Dat is wat de lockdown met me doet. Mijn agenda is leeg. Op mijn verjaardag komt geen bezoek.
In alle rust overdenk ik de dag. Het heeft geen zin kortetermijnplannen te maken.
Of deze state of mind zo blijft, durf ik niet te zeggen. Sowieso moet ik nog leren me op de golfbaan niet te storen aan praters om me heen. Ik ben er dus nog niet.
Cora Leek
Fred Fransen
