Afbeelding
Foto: Eigen foto

Where everybody knows your name …

Algemeen Ingezonden

Ik drink mijn thee aan een bekend raam en tuur naar buiten. Gekletter van kopjes, stemmen, geklets. Stoom van het koffiezetapparaat suist door de gesprekken heen, maar het lijkt niemand te deren. De geur van koffie dringt onze neuzen binnen. De vrouw achter de bar lacht haar gulle lach terwijl passanten, oude vrienden, moeders met -of even zonder- kinderen meedeinen op het ritme van de dag. Ik word ineens getrokken naar de muziek, die mij subtiel iets toefluistert. (Door: Lise Donné)

Sometimes you want to go

Where everybody knows your name

And they’re always glad you came

You want to be where you can see

Our troubles are all the same

You want to be where everybody knows your name 

Op datzelfde moment stapt een bekend dorpsfiguur binnen. De ‘opzichter’, de onmisbare rots in de branding. Altijd open voor een goed gesprek. Over het nieuws, voetbal of over vroeger, toen op deze plek nog lesgegeven werd. Jongens en meisjes met nog een heel leven voor zich. Wie had toen gedacht dat we elkaar anno nu opnieuw zouden ontmoeten, precies hier? Zoveel jaren, zoveel generaties verder, en nog steeds kent iedereen je naam.


Mijn roots liggen in dit dorp. Ik ben er geboren en getogen. Een plek die voor mij altijd symbool heeft gestaan voor veiligheid en betrokkenheid. Ook een plek die verandert in een eiland wanneer de kracht der natuur, de opstuwing van het water, het van ons overneemt. Dan ‘ineens’ halen ook wij het landelijke nieuws. En dan, ja dán, kent iedereen je naam.


Maar zoals dat soms gaat als je ouder wordt, wilde ik niet meer ´iedereen kent je naam´. Ik wilde anoniem, ik wilde bruis; Ik wilde stad. De veilige dorpsgrenzen overstijgend, vol gas richting het avontuur. En dat deed ik. Heel wat jaren, heel wat kilometertjes. En tóch streek ik regelmatig -al dan niet met een zak vuile was- hier weer neer. ‘Been (t)here, done that’, dus.


Mijn leven heeft de afgelopen jaren, zoals bij zovelen, een andere wending gekregen. Door een samenloop van omstandigheden, toeval zo je wil, besteeg ik op zekere dag opnieuw de dijken van ‘mijn’ dorp. Koffer in de hand; klaar om er even op adem te komen. Maar die voorgenomen adempauze werd een lange, diepe zucht van opluchting en van beklijven. Zonder het van tevoren te weten, realiseerde ik me dat ik was thuisgekomen.


Wat is dan dat sentiment? Die doorslaggevende factor waardoor je, al dan niet gepland, terugkeert? Is het de aangename combinatie tussen “goh, wat is er veel veranderd” en “het rúikt zelfs nog hetzelfde”? Is het toch die rust en die ruimte? Of zijn het de (dorps)verhalen, die curieuze anekdotes die maken dat iedereen -of je het nu wil of niet- je naam kent?


Hoe dan ook; ik ben nieuwsgierig en ook benieuwd. Naar die verhalen, de bijzondere plekken. De eigenaardigheden en de mensen. Wat maakt ons nu ‘ons’? In deze rubriek duiken we er

samen in, steeds weer vanuit een andere invalshoek.
Wil jij mee duiken? Dan kom ik graag met je in contact.

Stuur een mailtje naar: redactie@maasduinencourant.nl


Johan Loonen

PODCAST

HOBBY EN VRIJE TIJD

HOOG WATER - LOB - DIJKEN

DUURZAME ENERGIE

VIDEO

SPORT