‘Ligt u zo prettig?’
Ik lig zelfs heel prettig en laat alle nieuwigheid over me heen komen. Eerst een gezichtsreiniging, daarna een massage van gezicht, hals en schouders. Vervolgens laat ze me alleen en met gesloten ogen lig ik een kwartier te wachten terwijl het maskertje zijn werk doet. Ik ben me heel erg bewust van hoe ik languit op de behandelstoel lig, schoenen uit en comfortabel ingepakt. Zachte Zen-muziek vult de zwak verlichte ruimte. Mijn gedachten gaan als vanzelf naar hoe het zou zijn om opgebaard te liggen. Misschien komt het door het handdoekrolletje onder mijn hals en mijn handen die ontspannen op mijn buik liggen. Het verschil is dat ik op een verwarmde behandelstoel lig en niet op een koelplaat. De gedachte is niet angstaanjagend. Ik stel me voor dat ik te zijner tijd ook liefdevol word verzorgd en aangekleed. Er is geen pijn, geen verdriet. Alleen maar rust en stilte. Tijdens de wandeling naar huis laat ik deze nieuwe ervaring even bezinken. Ook al heb ik de muziek voor mijn uitvaart uitgezocht, toch kan ik nog niet besluiten welke kleding bij mijn afscheid past. Het is nog geen tijd om een kaartje m et mijn naam om mijn grote teen te hangen.
Cora Leek