Volgend jaar weer?
Een duidelijker teken dat die mooie zomer echt voorbij is kun je niet krijgen. Het veld met zonnebloemen is gemaaid.
Ooit stonden hier bomen, maar opeens werden die gerooid. Geen idee waarom ze moesten verdwijnen. Als je ook maar één boom in je tuin wilt kappen, moet je een hele procedure doorlopen. Ging het hier om een commercieel dealtje?
Tot mijn grote verrassing zag ik er hele rijen zonnebloemen opkomen. Vincent van Gogh zou zich er helemaal in kunnen verliezen, want bij ochtend- en avondlicht was het veld een gloedvol tafereel van inspiratie.
Dat vond waarschijnlijk de fotograaf die er helemaal tussen gekropen was, ook. Zelf was ik te laat voor een mooi plaatje. Hoewel, toen ik eenmaal tussen de metershoge stelen stond, was juist dit een symbool van leven. Sommige bloemen waren aan het verleppen, andere keerden hun kopjes naar de laatste zonnestralen van die dag. Er waren zwakke broeders tussen en fiere jongens die zich niks van schaduw aantrokken.
Het is maar waarvoor je openstaat: een totaalplaatje van machtig mooie gele stralenkransen die zachtjes wiegen in de zomerbries, of een blik op enkele, langzaam verleppende bruine harten die nu eenmaal hun tijd gehad hebben.
Ik hoop ze volgend jaar weer te mogen begroeten, op afstand of juist van dichtbij.
Cora Leek