Column: Geloof, hoop en liefde?
Column ColumnIn het Verenigd Koninkrijk is men naarstig op zoek naar bell ringers. Ze worden getraind om op 6 mei de kroning van Koning Charles luister bij te zetten door middel van klokgelui, een serieuze zaak voor de honderden vrijwilligers die geworven worden. Tja, in 70 jaar hebben de Britten geen troonswisseling meegemaakt.
Geloven ze in een eeuwigdurende monarchie? Hopen ze dat Koning Charles nog lang zal leven? Is het pure liefde voor de man die eindelijk aan de beurt kwam?
Bij de kroning van Koning Willem-Alexander werden koningslindes geplant.
Tja, bij ons denk je bij klokkenluiders aan kwaaiepieren. Die kunnen maar beter een veilig toevluchtsoord zoeken. Wie bij onrecht aan de bel trekt, is zijn leven niet meer zeker. Toch hebben de kerktorens die in ons land na de afname van kerkgangers behouden zijn, wel degelijk van zich laten horen. Op 23 februari lieten beiaardiers in meer dan vijftig steden de carillons en klokken klinken voor Oekraïne, als herdenking van de Russische inval, die toen precies een jaar geleden plaatsvond.
Behalve een alarm bij hoogwater en de oproep voor een plechtige mis is de boodschap van klokken dus veelbetekenend.
Misschien moeten de kwaaiepieren eens letterlijk de klokken luiden. Daarmee mogen ze hopen en geloven dat er naar ze geluisterd wordt.
Cora Leek