Dankjewel Maasduinen Boeren
Deze tijd van het jaar is niet alleen het walhalla voor vogelliefhebbers. Als ik de naam gierzwaluw, wielewaal en zwartkop laat vallen zal bij vele het hart iets sneller gaan kloppen. Het is diezelfde periode voor alle moestuinliefhebbers, van alle bollen liefhebbers en natuurlijk voor alle zonaanbidders. Maar deze tijd geeft meer. Zeker voor de 40-plussers. Het neemt je mee, terug in de tijd. Onverbiddelijk, of je het wilt of niet.
Deze periode neemt, in ieder geval mij, weer heel even mee terug in de tijd. Deze sensatie, het gevoel, en zelfs de geur. Het dringt je neus binnen en dan gebeurt het. Dan komen herinneringen boven, dan voel je letterlijk het handvat van het aspergemes in je handen, met het zand onder je nagel omdat je handschoen aan één vinger kapot is. Aan je andere hand voel je het handvat van het asperge kistje wat beetje bij beetje zwaarder wordt. Opeens zit je op je knieën tussen de aardbeien. Het stro prikt aan je voeten, en de frisse aardbeiengeur geeft je voldoening. Of het nu regent of de temperaturen rijzen de pan uit. Op het land voelt alles anders.
De augurken recht leggen. Dat houdt in dat je de twee lange stelen van de plant links en rechts van je legt. Zodat ze goed kunnen groeien, en dus niet in elkaar verstrengeld raken. En dan komt opeens het preipoot tijdperk opzetten. Hordes aan jeugd die midden op een prei ’plak’ te werk gaan. Gaatjes worden met een machine in de grond gemaakt, en wij als jeugdigen moesten de dunne spieren prei in zo’n gaatje duwen. De regen deed de rest.
Het schoonmaken van de groente, klaar voor een mooie veilingopbrengst
Dan opeens het schoonmaakwerk. Het
'veiling' klaarmaken, het schoonmaken van al deze groentes. De mensen die asperges kwamen kopen - voornamelijk Duitsers met een restaurant. Ieder jaar opnieuw weer die leuke mensen. Alsof het nooit zou veranderen ....
Deze tijd van het jaar brengt de 40-plusser weer heel even terug in de tijd. Terug naar je kindertijd, terug naar je beginnende volwassenheid. Terug naar die tijd dat het nog allemaal kon. Met z’n allen op de kar die werd voortgetrokken door een tractor. Die megagrote hoop met aspergeloof dat op het land werd aangestoken en wat tot het laatste deel opbrandde. Ja, deze complete happening overkwam mij deze morgen.
Ik draaide af naar rechts, en zag de aspergebedden bedekt met zwart plastic. Iets verderop stonden de aardbeien vol in de bloem. De deur van het schuurtje stond al open en terwijl ik over de drempel loop gebeurde het vrijwel meteen.
Alsof je bij toverslag een reis terug in de tijd maakt
Ik bevind me meteen weer in die tijd, de geur van asperges en aardbeien dringen mijn neus binnen en ik voel me tegelijkertijd vrolijk, vrij en vooral kinds! Vroeger was het mijn moeder die het eten klaarmaakte, tegenwoordig ben ik degene die meestal kookt en dus ook beslist wat je meeneemt in de winkel.
Vanavond worden het asperges, met gegratineerde aardappelen en een biefspies van de slager uit het dorp. Om te snoepen neem ik een bakje aardbeien mee die er zo verassend mooi uitzagen dat ik me moest inhouden er geen twee te nemen. Nog een zak met piepers in een ouderwets net. Als ik over de drempel weer naar buiten loop kom je zowat in de rijen met asperges uit, en dan komt toch weer het verlangen naar... Een keertje ouderwets asperges steken.
Nog één keertje zelf ouderwets asperges steken
Dit alles, het gebeurt allemaal nog bij de boer. Gelukkig hebben we in onze Maasduinen nog verschillende boeren die hun deuren openzetten voor wat smaakvolle groentes en fruit. Dat kun je daar gewoon kopen! Je betaalt contant en zelfs onder het bereiden van je feestmaal voel je die connectie.
De onlosmakelijke verbinding met onze eigen boeren
Een connectie die in je zit en die nooit meer wel zal gaan, maar wat zal het fijn zijn dat we deze mooie verbinding samen kunnen behouden. Dat de boer nog op een plezierige manier kan en mag boeren en dat wij als dorpsbewoners onze groentes en fruit kunnen kopen bij deze fantastische boeren. Dat iedere keer als ik over die drempel van vanouds mag lopen mag genieten van dat moment. Dat je het iedere keer weer even mag proeven. En er vervolgens intens dankbaar voor mag zijn. Misschien zeggen we het te weinig, maar via deze weg, en omdat het mij vanmorgen wederom overkwam. Deze golf van sensatie, van herinneringen...
Een dankjewel voor jullie inzet en de liefde voor het vak
Dankjewel boeren van de Maasduinen, voor jullie inzet en vooral voor de liefde voor het werk dat jullie doen.
Als boerin Zonder Boerderij kom ik binnenkort weer dat stapje wagen, kom ik met heel veel passie weer over die drempel om mijn jeugdsentiment op te halen samen in combinatie met wat lekkere groente en een grote bak met aardbeien.
Met veel liefs,
De Boerin Zonder Boerderij
Melanie van den IJssel