Loois stel maakt natuurfilm

Wellerlooi | Een wonderlijk samenspel tussen mens en dier op een onwaarschijnlijke plek. De film ‘Wild Port of Europe’ toont het verrassend rijke dierenleven in de havens van Rotterdam en Moerdijk. Tussen verborgen nissen en piepkleine groenstroken, omringd door water, containers en beton, ontvouwt zich een compleet eigen wereld. De Wellerlooise Melanie Kutzke en Willem Berents werkten zes jaar aan de film, die vanaf 20 oktober te zien in de bioscoop. En een natuurfilm over de evenzo fascinerende Maasduinen? Het zou zomaar een vervolghoofdstuk kunnen zijn … (Door Lise Donné)

De twee filmmakers waaien uit op een bankje aan hun geliefde Maas. Stromend langs hun woonplaats Wellerlooi koerst het Maaswater onverstoorbaar richting het westen. Naar de plek van waaruit Nederland handel drijft met de wereld; de plek die het decor vormde voor ‘Wild Port of Europe’. Het havengebied is met zijn kolossale industriegrond al imposant. Toch is hier de eigenzinnige dierenwereld, die dit landschap als woonplek heeft uitgekozen, minstens zo indrukwekkend.

Natuurliefhebbers in hart en nieren
Melanie en Willem, natuurliefhebbers in hart en nieren, zijn altijd al geboeid door de creatieve manier waarop dieren zich een weg banen. Gedreven om hier een film over te maken, reisden ze in 2016 af naar het havengebied van Moerdijk, gevolgd door ‘grote broer’ Rotterdam; niet wetend wat ze hier zouden aantreffen. Een periode van onderzoek volgde, waarna zich een dertig-koppig team vormde om de film tot stand te brengen. Ecologen, cameraploegen, editors en zelfs scouts werden ingezet om direct ter plaatse te kunnen zijn. Natuur laat zich immers niet regisseren.

“Haven is industrie, dus we komen niet veel tegen, dachten we”, vertelt Willem. Dat er talloze meeuwen zijn, is natuurlijk denkbaar. Maar je verwacht geen egels, hazen, kievitsnesten, bunzingen, vossen of Schotse Hooglanders. Melanie: “Sommige soorten doen best gekke dingen in de haven.”

Soms komen de ‘acteurs’ gewoonweg niet opdagen
Buizerds vinden er een rijkdom aan voedsel, broeden op de grond, terwijl dat normaal altijd in de bomen is. Maar de grilligheid van de ‘acteurs’ in deze film maakte het soms een uitdagend en intensief proces, vragend om het nodige engelengeduld. “De dieren komen soms niet opdagen.” En nee, dat heeft helemaal niets met sterallures te maken. Dat engelengeduld werd niet enkel op de proef gesteld door de onvoorspelbare acteurs. Ook corona zorgde voor vertraging. In onzekere tijden is het aantrekken van financiers en samenwerkingspartners lastig. Toch hebben Willem en Melanie altijd volgehouden en veel zelf gedaan. Het verhaal wilde zichzelf immers graag vertellen. “We willen mensen laten zien dat natuur overal is. Zelfs in zo’n extreem landschap dringt de natuur door.” De film is bewust neergezet met scherpe kantjes en raakt ook ‘havenoverstijgende’ thema’s aan, zoals het klimaatprobleem, zwerfafval en verkeersslachtoffers.

De vertrouwde stem van Sacha de Boer
De vertrouwde stem van voormalig nieuwslezeres Sacha de Boer verbindt de filmbeelden met elkaar. De manier waarop De Boer, tegenwoordig natuurfotografe, het verhaal vertelt is niet zoals je dit in een documentaire zou zien. De film is niet ‘dichtgekletst’, is geen biologielesje. De hoeveelheid woorden is bescheiden en de zorgvuldig gekozen muziek van Eric Vloeimans maakt het een beeldend geheel waar ruimte is voor eigen interpretatie. Een oprechte filmbeleving dus, die een plek op het witte doek verdient.

En dat gaat ook gebeuren. Op 4 oktober is de première van Wild Port of Europe tijdens het Wildlife Filmfestival in Rotterdam. Vanaf 20 oktober is de film, met al haar kleurrijke acteurs, te zien in de bioscopen.

Meer informatie via: www.veldkijker.nl en www.wildportofeurope.nl.