Zondagmorgen versje : ‘t witte goud

Hier ien ’t Limburgse land
waor ó.ns wiegske stond
ien ’t heerlukke wé.rme zand
op de allerbè.ste lössgrond

lei.je wïj ien ’t hoge bed
groeide nèève mekaor op
kwame d’r boaove uut, mar net
vandaor ó.ns iets blauwe kop

stapel op ów lange witte lie.f
dat magde bé.st wel weete
wat ‘n moj en slank wie.f
echt om helemôl op te vreete

mar ienèns was ’t gebeurd
mien meidje gij mien idool
we wie.re uuterèn gescheurd
volgens mien dör unne pool

apart ien een ki.ske geléden
spoedig daarna gewasse
ik was krom mar gij was ré.cht
en toen heurde gij tot de AA klasse

as de Kunnegin van de groente
en ik mit miene kromme rug
kwam apart te liggen mit moeite
en ik zag ow nooj.t mèr terug

wreed om ó.ns uutèn te rukke
gij nèrgeléd op witte servette
en ik als kneusje bij de stukke
makte ze mit de liefde kortemette

nao ’n flink heet bad mit wa za.lt
einde van òòns lèève wa ’n malaise
wel lekker wé.rm en beslist nie te ka.ld
gij bij de piepers, ham, ei en hollandaise

zo kwamde gïj bïj ’n andere groep
we wierre opgedien.d als lekkernïj
en ik verdween als stukke, ien de soep
vör de mi.nse echt ’n verwennerïj

mar is ’t nó.w spargel of aspergus?
men praot hier aover ’t witte goud
van pôsse tot St.Jan en St.Juttemus
mar wij worre dus niet zo hèèl oud

en witte wa ik nou ’t raore vind
’t is ei.geluk best wel stom
dat ó.ns lèève ien de grond begint
is da bïj de min.se net andersom

H@Y