Column: Respect

Bij elke voetbalwedstrijd komt het woord ‘Respect’ tig keer in beeld. Ooit werd dit met veel bombarie ingevoerd om de gekleurde spelers te vrijwaren van boegeroep vanaf de tribune. Dat de spelers elkaar vervolgens verrot schoppen, haalt de diepere betekenis van respect voor elkaar hebben meteen weer onderuit. Maar ach, daar zitten zij zelf en het publiek niet mee. Dat hoort allemaal bij de ‘voetballerij’.

De wachtrijen om langs de kist van de overleden koningin Elizabeth te lopen zijn gigantisch. Ook het talrijke publiek langs de route van de uitvaart wil haar respect betuigen.

Hoe doe je dat, respect betuigen? Een koninklijke hoogheid verwacht dat we een buiging maken. Op audiëntie bij de paus moet je je nederig gedragen; vorsten moeten in het zwart gekleed gaan. Priesters kussen de zegelring van een bisschop.

Waarom moeten we ons de mindere tonen van zogenaamde hooggeplaatste personen? Is burgermansfatsoen niet voldoende? Een moment van stilte kan veelzeggend zijn.

Wat zou ik doen als Máxima bij mij op de thee komt? Aan een onderonsje met een paus heb ik geen behoefte. Ik ga geen knieval maken. Ik maak geen buiging voor haar. Ze is welkom en mag zelfs twee koekjes bij de thee.

Cora Leek