Offerse Voetbal Kwats - Christiana Cinn!

De jongens hebben met carnaval een hoop getankt, waaronder zelfs een beetje vertrouwen. Dat komt goed uit, want vandaag is het moment dan eindelijk aangebroken: de langverwachte inhaalwedstrijd tegen Olympia staat op het programma! Op aandringen van de lokale Driehoek bleven bij aankomst op het sportpark de massa’s journalisten weg, opdat men vreesde voor verdrukking rondom de hekken van Sportpark Pelzer.

Men kleedt zich om en bereidt zich voor op de warming up.

Wat is dat geluid? Echo’s van de galopperende paarden van de Metworst? Nee, het is het geklak van de noppen op een veld wat na een steenkoude nacht de textuur van een parkeerplaats heeft. Gelukkig bestaat D’n Dritte uit rasechte, fijnbesnaarde straatvoetballers die prima uit de voeten kunnen op deze ondergrond. Behalve Jari, die tijdens het inschieten een hobbelbal dusdanig aannam dat deze hem precies in de eier trof. Een minuut later konden we door.

Zo koud als het was, zo vlammend schieten beide ploegen uit de startblokken. Na pakweg vijf minuten is er al twee keer gescoord: Kenny heeft - op aangeven van Jan - de doelman al gepasseerd voordat de toeschouwers “Tering wat is het koud. Wie heeft de Metworst eigenlijk gewonnen? Oh die van Peters, ja? Leuk jong, is ‘m gegund!” hebben kunnen zeggen. Sterker nog, voordat deze zin aan de lippen van de Boxmeer Fanatics is ontsnapt, staat het alweer 1-1. Een losliggende klinker maakt dat de bal akelig opstuit en op het dijbeen van onze Wulles terechtkomt, waardoor deze in de loop van de rechtsvoor van Olympia belandt, wie - compleet conform de elementen - ijskoud afwerkt.

Kenny scoort zijn tweede, maar twijfelgevallen rondom buitenspel worden op ons niveau snoeihard afgevlagd, dus het blijft 1-1. Maar, deze tussenstand is slechts van korte duur. Niet veel later eist de arbiter zijn hoofdrol namelijk nadrukkelijk op door Boxmeer een discutabele strafschop toe te kennen. Een bal komt op de borst van Bom, waarna de scheids zegt een handsbal gezien te hebben. Vanaf elf meter is het - toepasselijk - wederom de nummer 11 die het net weet te vinden en hoogstpersoonlijk de spreuk “er op en er over” bewerkstelligd. 

Wij blijven wel de betere partij, maar weten dit niet om te zetten in een doelpunt. Bijna wel, maar de inzet van Tijn hobbelt nèt voorlangs de paal.

Een aanval van de thuisploeg over de linkerflank resulteert in een lage voorzet, welke de sluitpost onschadelijk maakt door hem te vangen. Gevaar geweken. Zou je denken.
Er bestaat echter een kleine maas in de wet die niet veel mensen kennen. Zo mag je de bal namelijk gewoon uit de handen van de keeper schoppen als dat je kans op een doelpunt vergroot. Gelukkig voor de thuisploeg is de scheidsrechter hier wel van op de hoogte, en dus verklaart hij het doelpunt wat hieruit volgt, rechtsgeldig. Van de protesten moet de scheidsrechter niets hebben. Bever probeert nog in woord en gebaar duidelijk te maken wat hij er van vindt, maar zijn zorgvuldige analyse van de situatie vind geen gehoor bij de wedstrijdleiding.

3-1 bij rust en de sfeer in de kleedkamer is gespannen. Een snelle 4-1 in de tweede helft (drie keer raden van wie) maakt dat de opgave wel erg zwaar wordt. Overigens moet wel gezegd dat, hoe gek dit ook klinkt na 4 doelpunten, de nummer 11 de hele wedstrijd in de achterzak van Kay heeft gezeten.

Ondanks deze tegenslag na rust, blijft de missie ongewijzigd. En het harde werken wordt beloond wanneer Jari zijn 5e van het seizoen maakt na een héél erg fijn balletje van Kenny. We denken de 4-3 en die de aansluitingstreffer op een presenteerblaadje te krijgen wanneer diezelfde Jari even later met twee handen in de rug naar de grond wordt gewerkt in de zestien. Maar, waar de scheids Olympia in de eerste helft niet snel genoeg van een buitenkansje kon voorzien, is ditmaal doodse stilte het antwoord op onze vragende blikken. Al helemaal als enkele minuten later de tegenstander een vrije trap mee krijgt voor in principe precies dezelfde overtreding.

De aansluitingstreffer komt er overigens wel wanneer Kenny zijn tweede van de ochtend maakt. Hierop volgt zelfs een primeur: we krijgen onze eerste vrije trap van de wedstrijd! Uiteraard niet rond de zestien (ergens bij de middenlijn), maar die vrije trap is in ieder geval binnen. Helaas blijkt dit het enige wat we vandaag nog te vieren hebben, want verder dan 4-3 komen we niet. 

En zo hebben we na de winterstop onze voorsprong als (niet-gevallen) sneeuw voor de zon zien verdwijnen en staan we definitief met drie ploegen (Vitesse (niet uit Arnhem), VCA (Wèl uit Sint Agatha) en wij) op 26 punten, met Olympia daar kort achter met 25 punten.

Na enkele weken met een flinke verhoging rond te hebben getrokken, lijkt de kampioenskoorts iets te zijn weggetrokken. Flaneren heeft plaatsgemaakt voor consolideren en vanaf dit moment is iedere overwinning een heiligheid die koste wat kost beschermd en gekoesterd moet worden.

Man of the Match is vandaag niemand minder dan Niek, wie in zijn korte invalbeurt alles heeft gegeven en daarom na 5 minuten met kramp plaats moest maken voor Tim.