Offerse Voetbal Kwats - Chris Hustle!

Na de zware klap die we in Boxmeer te verwerken hebben gehad willen we ons revancheren, en wie beter om dat tegen te doen als de buren van onze vorige tegenstander: Sambeek. Ondanks zijn verhitte dialoog met de scheidsrechter na de wedstrijd van vorige week - met een rode kaart als gevolg - is Mus toch speelgerechtigd. Een sterk betoog van leider Jan heeft de tuchtcommissie doen beslissen om de kaart te seponeren.

Vanwege verplichtingen in de middag, heeft Sambeek aan de leiding gevraagd of we eerder konden beginnen. Wij, fanatiek en enthousiast dat we zijn, stemmen natúúrlijk in met dit verzoek. De aftrap is dus om half 8 - godvergeten tijden, maar topsport eist nu eenmaal offers. Met de vorige wedstrijd tegen Sambeek in het achterhoofd (een 0-9 overwinning), zijn de jongens positief gestemd. Tijdens de voorbereidingen bespeurt de leiding echter enige gemakzucht bij de selectie, dus worden we bij de lurven gevat; dat we godverdomme niet over Sambeek struikelen.

De bezoekers trappen af en de druk staat er meteen op. De bal terug op de linker centrale is te kort, Siem komt er tussen en schiet als een iets minder tropische Quaresma de bal met een wonderschone trivella in de winkelhaak: binnen de minuut staat het al 1-0. Als er een FC Den Bosch leest: dit is het moment om te stoppen met lezen. De kopjes hangen en wij ruiken bloed. 

De druk blijft hoog en Sambeek komt er niet onderuit. Zij rammen de bal naar voren, laten deze aan ons en nemen de defensieve stellingen in. Wij moeten er doorheen zien te spelen.

Gelukkig blijkt D’n Dritte in de eerste helft bezeten door het Barcelona van de vroege jaren ‘10: als een heet mes door schmützige boter snijden we door de verdediging van Sambeek en binnen 20 minuten staat het al 4-0: Siem bedient Mus twee keer op zijn wenken voor de tweede en de derde treffer - Mus die bij afwezigheid van Jari “De Jaar” Arts (geblesseerd) in de spits staat. Met name de assist op het eerste doelpunt is fraai: een subtiel wippertje over de verdediging.

Ons vierde doelpunt verdient even wat extra aandacht. De mid-mid trekt Pappie Olieslagers op zo’n 30 meter van het doel naar de grond, en Miko Tagliafico ruikt zijn kans: “Ik neem hem!” roept hij. Hij zet een aanloop in vanaf de kop van de middencirkel en ramt de bal met buitenkant wreef en genoeg curve via de binnenkant van de paal binnen. Roberto Carlos eat your heart out!

Bij deze tussenstand sluipt de gemakzucht die de leiding er zo hardhandig uit heeft geslagen er toch in, met een strafschop voor de bezoekers als gevolg. De midvoor eist de bal op. Hij legt aan en stuurt de bal naar de voor de keeper linker hoek. Deze zet voelde de sluitpost van Haarecee echter al sinds eergisteren aankomen, dus hij pakt hem: klemvast.
Meteen het veld scannend ziet hij dat Siem scherp staat en hij volleert de bal precies in de loop. Siem controleert de bal perfect, steekt Joris door en, net als Echte Ronaldo in zijn beste jaren, omspeelt hij de keeper en schuift hij de bal in een lege goal: 5-0.

Compleet verrast door dit doelpunt, is de uitploeg de weg kwijt en, dankzij goed jagen, onderschept Niek een bal op de rechtshalf. Hij geeft de bal aan Mus, wie een sierlijke één-twee inzet met Mini Bom en zonder twijfel schiet hij de zesde binnen.

Rust: lekker lauwe thee lurken en vooral proberen een herhaling van de thuiswedstrijd tegen Heijen te voorkomen. De helft van het team mist de peptalk, want ze zijn roken.

Kort na rust blijkt al dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Op aangeven van Zizou, snijdt Siem vanaf rechts naar binnen en lost een vlammend schot in de korte kruising: 7-0.

In de zestigste minuut begint Sambeek weer aan te dringen: ze komen twee keer één op één maar onze keeper heeft zijn vispas niet verlengd, dus - om problemen met Jan Willems voor te zijn - stopt hij ze maar gewoon. Er volgt echter nog een strafschop: Doan tast mis in de 20 minuten die hem gegund zijn en hij werkt de schenen van de rechtsbuiten weg, in plaats van de bal. Met de vorige strafschop in het achterhoofd, laat de spits de bal aan de aanvoerder. Vol zelfvertrouwen treedt hij aan en probeert hij hetzelfde als de vorige nemer: linker hoek. Een ezel stoot zich schijnbaar wèl twee keer aan dezelfde steen, want hij wordt weer gestopt.

Deze klap komt de bezoekende partij niet meer te boven: Butch legt de bal na een prachtige solo aan de linkerkant terug op Mus, wie niet twijfelt en met een droge knal zijn vierde en onze achtste van de ochtend maakt. 

Een afgeslagen corner valt voor de voeten van Tim. Met alle tijd van de wereld, besluit hij om aan te leggen. Een zondagsschot glipt door een woud van verdedigende benen en de reikende handen van de doelman voor onze negende. Als Siem een vrije trap van rand zestien over de muur krult en met nog 10 minuten te spelen de dubbele cijfers aantikt, hebben beide teams het wel gezien en besluit de scheidsrechter er een eind te maken. Aan de wedstrijd ook, trouwens.

Een fijne opsteker na een moeizame start van de tweede seizoenshelft. Zijn we een diesel die nog op gang moet komen, of zijn we een afgeschreven Golfje? Joost mag het weten. Jammer genoeg wil Joost zijn kennis niet met ons delen, dus leven we nog steeds in onzekerheid. Wat wel zeker is, is dat volgende week Vianen hun opwachting maakt - een Vianen wat deze week met 10-1 van Heijen heeft gewonnen. Ongetwijfeld een zware pot.

De man van de wedstrijd kan niemand anders zijn als Siem, wie in zijn eentje het team bij de hand heeft genomen en ons van ons vierde puntverlies na de winterstop heeft behoed.